GABINET INTEGRACJI SENSORYCZNEJ
Na czym polega diagnoza Integracji Sensorycznej?
Zanim udamy się na zajęcia z integracji sensorycznej, warto poddać naszą pociechę szczegółowym badaniom. W czasie ich wykonywania pod uwagę bierze się zmysły takie jak: równowaga, dotyk, priopriocepcja. Badania te wykonywane są przez terapeutę SI. Cała diagnoza obejmuje od 2 do 3 spotkań. Wszystko uzależnione jest od możliwości utrzymania koncentracji przez dziecko oraz chęci jego współpracy. Diagnoza zaburzenia integracji sensorycznej obejmuje: wywiad z rodzicami dziecka, wypełnienie kwestionariusza pokazującego, w jaki sposób dziecko funkcjonuje na co dzień, prób klinicznych oraz testów kalifornijskich. Całość znajduje podsumowanie w diagnozie.
Terapia sensoryczna to zestaw ćwiczeń i czynności poprawiających integrację sensoryczną dziecka, czyli usprawniające sposób, w jaki odbiera ono i porządkuje wrażenia zmysłowe płynące ze świata. Dzieci z zaburzoną integracją sensoryczną nie potrafią prawidłowo przetwarzać bodźców ze świata zewnętrznego, które docierają do nich za pośrednictwem zmysłów i reagują na nie strachem lub agresją. Czasami wycofują się do własnego świata, by uniknąć nieprzyjemnych doznań, czasami reagują nadpobudliwością ruchową, ponieważ nie nadarzają z przetwarzaniem informacji płynących ze świata.
Terapia sensoryczna ma na celu poprawienie zdolności integracji bodźców zmysłowych, przede wszystkim ma być jednak dla dziecka przyjemną zabawą, tak by mogło ono w jak najwyższym stopniu "oswoić" zewnętrzny świat w całej jego różnorodności, nie obawiało się go i nie uciekało przed płynącymi zeń sygnałami na przykład w autyzm.
Metoda Terapii Integracji Sensorycznej skierowana jest do dzieci:
z trudnościami w uczeniu się,
z problemami z koncentracją uwagi,
słabo czytających i piszących,
ze wzmożoną aktywnością ruchową,
z opóźnionym rozwojem mowy,
z trudnościami w uczeniu się nowych umiejętności ruchowych,
z kłopotami w nabywaniu umiejętności samoobsługowych,
zbyt dużą lub zbyt małą wrażliwością na określone smaki, zapachy, dźwięki, bodźce dotykowe, wzrokowe i ruch,
z niską samooceną,
z trudnościami w kontaktach z rówieśnikami,
z problemami z koordynacją ruchową,
z problemami emocjonalnymi,
autyzm.
Zajęcia terapii sensorycznej zazwyczaj odbywają się w specjalnie do tego celu przeznaczonej sali i trwają 50 minut. Rodzice mogą przyglądać się zajęciom i powtarzać niektóre z ich elementów bawiąc się z dzieckiem w domu.
Efekty terapii sensorycznej czasami widoczne są już po kilku-kilkunastu zajęciach, ale najczęściej trzeba na nie czekać około roku. Dziecko uczestniczące w zajęciach terapii sensorycznej lepiej się rozwija pod względem psychoruchowym, lepiej radzi sobie też z integracją i porządkowaniem bodźców płynących ze świata zewnętrznego. Zanikają agresywne reakcje u dzieci mających trudności z przystosowaniem się do nowej sytuacji, zmniejsza się nadpobudliwość ruchowa, dziecko zaczyna lepiej komunikować swoje potrzeby i nawiązuje interakcje z otoczeniem, poprawia się koordynacja ruchowa i zmysł równowagi (dziecko zaczyna prawidłowo używać przedmiotów takich jak piłka, kredki czy nożyczki).
Terapia sensoryczna poprawia też zdolność koncentracji u dziecka ? uczy się ono przez dłuższy czas skupiać uwagę na wykonywaniu jednej czynności, przestaje się rozpraszać, a w każdym razie rozprasza się w mniejszym stopniu. Dziecko nie reaguje już płaczem lub krzykiem na bodźce sensoryczne, co znacznie ułatwia życie i jemu, i jego opiekunom.
